History of Khomeini's Misogynistics views of Women
Mitra Nikanpour, Miss Iran 1966, on the Cover of Women magazine, April 1965.
More Miss Iran
Equal Rights and its Enemies in Iran
by Ramin Ahmadi
"ما وسیله نداریم. مطبوعات دست ما نیست. علما را بد معرفی کرده اند. شماببینید بیست و چند سال از این کشف حجاب مفتضح گذشته است. حساب کنید چه کرده اید؟ زنها را وارد کرده اید در ادارات. ببینید در هر اداره ای که وارد شدند آن اداره فلج شد. فعلاً محدود است. علما می گویند توسعه ندهید. به استانها نفرستید. زن اگر وارد دستگاهی شد اوضاع را به هم می زند، می خواهید استقلالتان را زنها تأمین کنند؟ کسانی که شما از آنها تقلید می کنید دارند به آسمان می پرند. شما به زنها ور می روید؟"
آیت الله روح الله موسوی خمینی – 11/9/1341
We don't have the tools of the Media in our hand. They (Late Shah's Regime) have painted the Clergies in a bad light. Consider this, twenty plus some years have passed since the putrid Emancipation of women (Where the late Shah decreed removal of the veil, mandatory for women and gave them other rights) . They have entered women into offices. See in every office the women have entered, they have paralyzed it. Now its limited. The clergies suggest that do not expand this. Don't send them to provinces. If any woman enters in any system, they stir up the situation. You want women to provide you your independence? Those who emulate you are jumping to the sky. And you want to play with women?--Khomeini, 1962
از سال 1341 صدای مذهبی مخالف با رژیم شاه تفاوتی بنیادی و محسوس کرده بود. رهبری جنبش اسلامی ایران از دست آیت الله کاشانی و جناح او به کلی خارج شده بود و مردی که حالا پرچمدار مخالفت با نظام حاکم بود بر یکی از حساس ترین معضلات فرهنگی جامعه ایران انگشت گذاشته بود و ازآن بهره برداری تبلیغاتی و سیاسی می کرد. خمینی به فراست دو گانگی عمیق فرهنگی جامعه ایران را در رویارویی با حقوق زن دریافته و آنرا پایه و اساس مخالفت خود با نظام شاهی قرار داده بود. او درست می گفت. در سال 1341 بیش از بیست سال از کشف حجاب گذشته و موقعیت اجتماعی و فرهنگی ایران تغییر اساسی کرده بود. زنان در سطوح مختلف جامعه وارد بازار کار شده بودند و مسئله تغییر قوانین به منظور تأمین برابری زن و مرد در برابر قانون، برخورداری زنان از حق رأی، حق طلاق و مساوات در همه سطوح قانونی، مسئله روز شده بود. در این باره اما جامعه ما یکپارچه نبود. از آغاز، کشف حجاب بر جامعه تحمیل شده بود و با وجود تغییر قوانین فرهنگ زن ستیز جامعه ایرانی تغییر اساسی نکرده بود. این امر چندان عجیب نبود و ارتباطی با دیکتاتور بودن نظام شاهی نداشت. مشابه این موقعیت اجتماعی را درنظامهای غربی نیز می توان سراغ کرد. در آمریکا بعد از این که زنان صاحب حق رأی شدند و یا سیاهان از نظر قانونی به عنوان شهروند و دارای حق رأی شناخته شدند، جامعه همچنان به تبعیض و روابط نابرابر ادامه داد. تغییر فرهنگ جامعه بر خلاف تغییر قوانین یک شبه امکان پذیر نبود. اما در ایران عقب بودن فرهنگی جامعه ایران از قوانین اصلاحی و ریشه دار بودن زن ستیزی در فرهنگ پدر سالار جامعه، اسباب سیاستی موثر را برای ابراز مخالفت در دست رهبری مذهبی قرار می داد. خمینی از اولین سخنرانی ها و اعلامیه های خود در سال 1341 مخالفت با حقوق زن را یکی از سرلوحه های خود قرار داد. در این دوره به ندرت به سخنرانی و یا نوشته ای بر می خوریم که این عنصر را بر جسته نساخته باشد. نگاهی نزدیک به گفتمان ضد زن خمینی عناصر فرهنگی آنرا به آسانی نشان می دهد.
From 1962, the voices of the religious establishment( clergies and Ayatollahs) against the Shah's regime had changed and the fundemantal differences with the regime were palpable. The leadership of the Islamic movement was out of control of Ayatollah Kashani and now the new leader and standard-bearer against the Shah's regime was putting his finger on one the most sensetive cultural issues (women issues) and was exploiting it politically and for propaganda purposes. Khomeini with acuemen had discovered that he can exploit and frame his opposition to the Shah's regime in terms of opposing the womens emancipation issues which presented the Iranians society with a deep relgious dichotomy. He was right. Twenty plus some years had passed since the emancipation of women in (1936) and the social and cultural status of Iran has gone under fundamental transformations. Iranian Women in 1962 had entered the job market in all different areas and facet of the society. And equality and other equal rights for women such as right to vote, divorece and other equal legal rights were topics of everyday discussion in the society. On this issue though the Iranian society was not united or consistent. From the beginning (1936), the removal of the veil was imposed on the society and although the laws had changed in favor of women, not many fundamental changes could be seen in the misogynistic culture of the society. This issue was not unusual and had no connection with the Shah's dictatorial regime. We can find similar phonemonon occuring in Western societies too.
In the US, after women were allowed to vote, or the African-Americans given the right to vote by law, the society continues its prejudices and discrimination against both women and African-Americans. Change in the culture of the society because of the changes in the laws of the society was not possible overnight. But in the backward society of Iran, the deeply rooted misogynistic culture in a patriarchal society provided the political and propaganda tool in the hands of religious leadership to be used against the shah's regime. Khomeini from the beginning in 1962 in all his lectures placed his objection against women's rights as his rubric. In this period, you will rarely find in Khomeini's lectures or writings that did not give prominenace to this element. Closely examining Khomeini's anti-women quotations and debates, easily shows these cultural elements.
از نگاه خمینی تلاش برای تساوی حقوق زن و مرد مخالفت با اسلام است. مردم نسبت به اسلام تعصب دارند و با تساوی حقوق مخالفند و بنابراین دولت هربار که با مخالفت مردم روبرو می شود ناچار عقب نشینی می کند. می گوید:
"در روزنامه ها با قلم درشت نوشتند که بانوان را حق دخالت در انتخابات داده اند لکن شیطنت بود. برای انعکاس نظر عامه مردم به آن موضوع بود که نظرشان به القا اسلام و القا قرآن درست نیافتد ... دیدید آقا قضیه، قضیه بانوان نیست. این یک امر کوچکی است. قضیه معارضه با اسلام است ... باز همان مسائل خبیثشان را از سر گرفتند. همان مطالبی را که ابطال کرده بودند دوباره از سر گرفتند. درباره «تساوی حقوق من جمیع الجهات»، تساوی حقوق من جمیع الجهات پایمال کردن چند حکم ضروری اسلام است. نفی کردن چند تا حکم صریح قرآن است. بعدش باز دیدند که مصادف شد با یک ناراحتی ها ... حاشا کردند ... در روزنامه ها به صراحت لهجه نوشتند که بردن بانوان به سربازی، تصویبش در دست تنظیم است، لکن بعد از این که دیدند خیلی فضاحت بار آمد، مردم ناراحت شدند ... گفتند اکاذیب است." (خمینی- 10/1/1341)
From Khomeini's point of view, efforts to reach equal rights for women was UN-ISLAMIC and showed one's objection against Islam. People in Iran are sensitive..."They have written in their newspapers with big headlines that "the women should participate in elections" was mischief and a lie. And they're reflecting public opinion...they did not succeed to null and void Quron and Islam. You see, it's not women's issue. This is war against Islam....Equal rights for women is synonymous with destroying the essential mandates of Islam...It's rendering explicit quoranic commands null and void...and when the newspaprs heard people's objection against allowing taking women to military...they said it was a lie and they denied it..."--Khomeini, 1962
نظام حاکم در مقابل مقاومت فرهنگی جامعه و ایستادگی بخشی از روحانیت مجبور به عقب نشینی های موقت می شود. خمینی از این عقب نشینی ها بعنوان پیروزی علما یاد می کند تا به جنبش خود روحیه بدهد:
The Shah's regime in 1962 faces cultural resistence of the society and oppositon of the part of the religious establishment and has to back off temoprarily from reforming the women's law and giving them more liberty. Khomeini in 1962, takes this as a victory for the clerical establishment and uses it to motivate and boost the morale of his constituents in this movement.
"بد شد امسال برای اینکه این مطالب واقع شد و خوب شد برای اینکه شما آقایان زنده کردید اسلام را، ایستادید،در مقابل ظلم ایستادید. اگر نایستاده بودید خدا می داند که حالا رفته بودند تا آن آخر. ایستادگی شما اسباب این شد که حاشا کردند مطالبشان را، گفتند: خیر، طلاق به دست مرد است. کی ماگفتیم؟ ... از این طرف می گویند، از آن طرف می گویند کی ما گفتیم طلاق به دست زن باشد؟ نخیر، طلاق به دست مرد است. از آن طرف می گویند نخیر کی ما راجع به ارث گفتیم؟ نخیر ارث هم همانطوری که خدا گفته است. از آن طرف هم می گویند کی ما گفتیم زنان بروند به نظام وظیفه؟ تو روزنامه هایتان است آقا." (10/1/1341)
He says, " It was bad this year that these issues happened but it was good that YOU SIRS, revived Islam, you resisted against iniquity. If you had not stood up this, God knows what would have happened..You caused them to deny the fact that they were going to allow divorce be in the hands of women? NO, divorce is in the hand of men. Then they denied, that they were giving equal inheritance rights to women...they had to deny it but we said, it's in your newspapers."--Khomeini, 1962
خمینی مخالفت با تساوی حقوق زن و مرد را وظیفه شرعی خود می داند. عدم تساوی حقوق را نیز به طور مبهم و کلی بیان نمی کند. بطور مشخص با حق طلاق، ارث برابر، شرکت زنان در ادارات و نظام وظیفه دشمنی خاص دارد. به عبارت دیگر تساوی حقوق را در عرصه خانوادگی، اقتصادی و اجتماعی نمی پذیرد. زیرکی و مهارت سیاسی او در مساوی نشان دادن عدم تساوی حقوق و اسلام است و تکیه بر احساسات سنتی و «تعصب ناموسی» فرهنگ پدر سالار. سرلوحه پیام او به ملت ایران در سال 1341، اولین جمله های اعلامیه،چنین نوشته می شود:
Khomeini views objection to womens equal rights as his religious duty. He doesn't express lack of equal rights in abstract terms. He is specific. He has a special anamosity towards divorce rights, equal inheritance rights, and participation of women in the job market and military.
In other words, he doesn't accept equal rights for women in the family, economic, and societal arena. His cleverness and his political skillfullness lie in making the women's rights issues synonymous with blasphemy and a spiritual war against Islam and emphasizing and capitalizing on traditional sensibilities and dogmatic honor issues and cultural patriarchy. In 1962, his message to the Nation of Iran starts with this sentence:
"انا لله و انا الیه راجعون. دستگاه حاکمه ایران به احکام مقدسه اسلام تجاوز کرد و به احکام مسلمه قرآن قصد تجاوز دارد. نوامیس مسلمین در شرف هتک است و دستگاه جابره با تصویب نامه های خلاف شرع و قانون اساسی می خواهد زنهای عفیف را ننگین و ملت ایران را سرافکنده کند. دستگاه جابره در نظر دارد تساوی حقوق زن و مرد را تصویب و اجرا کند. یعنی احکام ضروری اسلام و قرآن کریم را زیر پا بگذارد. یعنی دخترهای 18 ساله را به نظام اجباری ببرد و به سربازخانه ها بکشد. یعنی با زور سرنیزه دخترهای جوان عفیف مسلمان را به مراکز فحشا ببرد." (1341)
Some arabic verse that I can't translate...."The Shah's regime has raped the holy Islamic mandates and decrees and it has also every intention of raping Islam itself. Islamic laws are going to be defamed and dragged through the mud. And the regime with ratifying legislations that are against Islam and the constitution wants to make the Pure and innocent Iranian women into disgraceful and shameful women and dishonor our nation. The regime is contemplating ratifying and implementing equal rights for women and men. This means, that essential mandates of Islam and holy Quron are going to be trampled on. It means, that they can conscript 18 year old women and make our young pure moslem women in to centers of prostitutions."--Khomeini, 1962
تا پایان سال 1341 (اسفند ماه) دیگر مراجع تقلید و آیات عظام حوزه علمیه قم با او هم سخن شدند و اعلامیه ای مشترک خطاب به دولت در مخالفت با حقوق زن نوشتند. از جمله آیت الله شریعتمداری و مرتضی حائری نیز آنرا امضاء کردند. این اعلامیه استدلال می کند که از نظر تاریخی زنان حق شرکت در انتخابات را نداشته اند و شرکت آنها مخالف قانون اساسی و نیز مخالف شرع و اسلام است. با صراحت می گویند: "تصویبنامه اخیر دولت راجع به شرکت نسوان در انتخابات از نظر شرع بی اعتبار و از نظر قانون اساسی لغو است." و نیز تذکر می دهند که "دخالت زنان در انتخابات یا اعطای حق زنها یا وارد نمودن نیمی از جمعیت ایران در جامعه ... جز بدبختی و فساد و فحشا چیز دیگری همراه ندارد."
At the end of Iranian year of 1962 (March), other religious clergies and ayatollahs of Quom agreed with Khomeini and send their objection against women's rights in a joint statement addressing the government of the Shah. Ayatollah Shariatmadari and Morteza Haeri also signed this statement. This statement argues that from historical perspective women have never had the right to participate in elections and their participation is against the constitution and agains the Islamic Sharia. It explicitly states: "the recent ratified legislation of the government about participation of women in election from the Sharia perspective is invalid and constitutionally null. And it also warns that participation of women in election or giving them their rights or entering half of the women population in the society as workers is nothing would carry nothing but misery, prostitution, preversion and decay.
خمینی فرهنگ زن ستیزی ایران را دستمایه جنبش سیاسی خود در مخالفت با نظام حاکم قرار داد و در این راه در جلب حمایت طبقات سنتی جامعه موفق بود. از شهرستانها موج نامه و تلگراف های حمایتی خرده مالکان و بازاریان آغاز شد. در جواب به تلگراف اصناف همدان نوشت:
Khomeini exploited this misogynistic culture in his political movement to oppose the Shah's regime. And in this endeavor he attracted the support of traditional/religious segment of the society. From provinces he received waves of letters and telegrams expressing semi-feudal and the merchants. In his reply to their telegram he wrote:
"کراراً در نطقهای مبتذلشان تصریح به تساوی حقوق زن و مرد در تمام جهات سیاسی و اجتماعی کرده اند که لازمه اش تغییر احکامی از قرآن مجید است و چون با عکس العملی از طرف مسلمین مواجه شدند، مزورانه انکار نمودند و عذر بدتر از گناه خواسته اند ... دخترها را به سپاه دانش دعوت یا تشویق می کنند و خودشان تصریح می کنند که باید قبلاً به سربازی بروند و چون مواجه با نفرت عمومی می شوند به انکار بر می خیزند ... دستگاه جبار گمان کرده با زمزمه تساوی حقوق می تواند راهی برای پیشرفت مقاصد شوم خود که آن ضربه نهایی به اسلام است باز کند ... " (12/2/1342)
" In their abominable speeches they have stipulattion for equal rights for men and women in all political and societal aspects that require changing the Quronic Laws and because they have been confronted with moslems' resistance, deceitfuly, they have denied it...They've invited and encouraged women to join Litearcy Corps (or troops) and stipulations are that before that they have to be drafted and because they are faced with hatred of the public, they denied it. The tyrannical regime thinks that they can proceed with these women rights issues and achieve their ominous goals of ultimate destruction of Islam."--Khomeini 1962
خمینی اما برای کارزاری (کمپین) که علیه تساوی حقوق زنان با مردان براه انداخته بود به مشارکت فعال همه وعاظ و گویندگان دینی احتیاج داشت. همه جا مراکز مذهبی می بایست تبدیل به تریبونی برای ابراز مخالفت با تساوی حقوق زن و مرد می شد. در همان سال در پیامی خطاب به وعاظ نوشت:
"از تساوی حقوق اظهار تنفر کنید و از دخالت زنها در اجتماع که مستلزم مفاسد بیشمار است، ابراز انزجار و دین خدا را یاری کنید و بدانید "ان تنصر و الله ینصرکم و یثبت اقدامکم."
(28/2/42)
But Khomeini in his campaign against equality of men and women needed other clergies and religious leaders. He said every religious center must be converted to a platform for expressing our objections against equal rights for men and women. In the same year, he wrote to Islamic leaders and clergies to "express your hatred toward equal rights for women, express your disdain for participation of women in Iran that will essentially lead to inumerable perversions, Help the Religon of God and know that....(something in Arabic)
از پانزدهم پانزدهم خرداد 1342 تا سیزدهم آبان 1342 که به ترکیه تبعید شد، تکیه اصلی بیانیه ها و سخنرانی های خمینی بر دشمنی با تساوی حقوق است. اما در آخرین ماههای قبل از تبعید کم کم تم اصلی جای خود را به حمله به آمریکا و اسرائیل می دهد. با لایحه کاپیتولاسیون، خمینی کارزاری تازه می یابد. از سوی دیگر با فراست دریافته که مسئله حقوق زنان رفته رفته در جامعه ایران جا باز کرده است. در این دوران اشاره به مبارزه با تساوی حقوق را ادامه می دهد اما آن را بیشتر در بحث های جانبی و بصورت «کاری از کار گذشته» مطرح می کند:
From the June of that year, until sometimes in October, Khomeini was sent to exile in Turkey. The main emphasis of Khomeini's speeches and declrations is his animosity toward equal rights for women. But in the last months of before his exile, they gradually the main theme is replaced with attacking the US and Israel. With the enactment of Capitalization bill, Khomeini finds a new battle. On the other hand with shrewdness, he understands that the women rights issue in the Iranian society has opened up and people are more receptive. At this period, he continues to fight against equal rights for women but mostly expresses it in the periphery and as a fait-accompli that he can no longer do anything about.
"هیئت حاکمه به جای اینکه برای اقتصاد ایران، برای جلوگیری از ورشکستگی های بازرگانان محترم، ... فکری بکند، به کارهای مخرب مثل آنچه گفته شد [می پردازد] از قبیل استخدام زن برای دبیرستانهای پسرانه و مرد برای دبیرستانهای دخترانه که فساد آن بر همه روشن و اصرار به آنکه زنها در دستگاههای دولتی وارد شوند که فساد و بیهوده بودنش بر همه واضح است. " (4/8/1342
The government instead of thinking about Iran's economy and preventing honorable businessmen from going bankrupt...have decided to conduct destuctive policies such as employing women for boys' highschools and employing men for womens' highschools, which is clear to evryone how if women enter into states institutions will cause corruption and perversion.
جنبش سیاسی خمینی در آستانه تبعید او به ترکیه ریشه دار شده بود. بازرگانان محترم از صرف سرمایه و کمک مالی دریغ نکرده بودند. تبلیغات وعاظ او را به عنوان رهبر بلامنازع مذهب سیاسی مطرح کرده بود. در چنین حالی او نوک پیکان حمله را متوجه آمریکا، اسرائیل، یهودیان و بهاییان کرد و سالها به انتظار نشست تا با کسب قدرت سیاسی دوباره به سراغ زنان ایران بیاید.
Khomeini's political movement before departing to exile had taken roots. The Merchants gave him financial support and other clergies propagandists called him the undefeatable Leader of political Islam. Under these conditions, Khomeini had begun to shift and direct his attacks on the US, Israel, the jews and the Bahai. He waited for many years to gain the political power and go back to the fight against women.
امروز هم «جمهوری اسلامی» در دشمنی با زنان و اصرار بر عدم تساوی حقوق تنها ادامه دهندۀ خواسته و نیت بنیانگذار خویش است که اندرین صندوق جز لعنت نبود. یکی از پایه های اصلی نهضت خمینی ستیزه با حقوق زنان بود و این عنصر، ستون اصلی جمهوری اسلامی نیز هست. جمهوری برادران بر پایه تبعیض ایستاده است و بر این پایه به حیات خود ادامه می دهد.
Still, to this day, the Islamic Republic in his animosity toward women and their fights for equal rights, only perpetuates and promotes the desires and intentions of its founder, Khomeini, which inside this chest there is nothing but curse and anathema. One the cornerstone of Khomeini's movement was "war on women's rights" and this element, is the main foundation and a key pillar of the Islamic Republic. The Republic of these brothers stands and its existence depends upon prejudice and gender apartheid and will continue to survive on this very basis.
by Ramin Ahmadi
"ما وسیله نداریم. مطبوعات دست ما نیست. علما را بد معرفی کرده اند. شماببینید بیست و چند سال از این کشف حجاب مفتضح گذشته است. حساب کنید چه کرده اید؟ زنها را وارد کرده اید در ادارات. ببینید در هر اداره ای که وارد شدند آن اداره فلج شد. فعلاً محدود است. علما می گویند توسعه ندهید. به استانها نفرستید. زن اگر وارد دستگاهی شد اوضاع را به هم می زند، می خواهید استقلالتان را زنها تأمین کنند؟ کسانی که شما از آنها تقلید می کنید دارند به آسمان می پرند. شما به زنها ور می روید؟"
آیت الله روح الله موسوی خمینی – 11/9/1341
We don't have the tools of the Media in our hand. They (Late Shah's Regime) have painted the Clergies in a bad light. Consider this, twenty plus some years have passed since the putrid Emancipation of women (Where the late Shah decreed removal of the veil, mandatory for women and gave them other rights) . They have entered women into offices. See in every office the women have entered, they have paralyzed it. Now its limited. The clergies suggest that do not expand this. Don't send them to provinces. If any woman enters in any system, they stir up the situation. You want women to provide you your independence? Those who emulate you are jumping to the sky. And you want to play with women?--Khomeini, 1962
از سال 1341 صدای مذهبی مخالف با رژیم شاه تفاوتی بنیادی و محسوس کرده بود. رهبری جنبش اسلامی ایران از دست آیت الله کاشانی و جناح او به کلی خارج شده بود و مردی که حالا پرچمدار مخالفت با نظام حاکم بود بر یکی از حساس ترین معضلات فرهنگی جامعه ایران انگشت گذاشته بود و ازآن بهره برداری تبلیغاتی و سیاسی می کرد. خمینی به فراست دو گانگی عمیق فرهنگی جامعه ایران را در رویارویی با حقوق زن دریافته و آنرا پایه و اساس مخالفت خود با نظام شاهی قرار داده بود. او درست می گفت. در سال 1341 بیش از بیست سال از کشف حجاب گذشته و موقعیت اجتماعی و فرهنگی ایران تغییر اساسی کرده بود. زنان در سطوح مختلف جامعه وارد بازار کار شده بودند و مسئله تغییر قوانین به منظور تأمین برابری زن و مرد در برابر قانون، برخورداری زنان از حق رأی، حق طلاق و مساوات در همه سطوح قانونی، مسئله روز شده بود. در این باره اما جامعه ما یکپارچه نبود. از آغاز، کشف حجاب بر جامعه تحمیل شده بود و با وجود تغییر قوانین فرهنگ زن ستیز جامعه ایرانی تغییر اساسی نکرده بود. این امر چندان عجیب نبود و ارتباطی با دیکتاتور بودن نظام شاهی نداشت. مشابه این موقعیت اجتماعی را درنظامهای غربی نیز می توان سراغ کرد. در آمریکا بعد از این که زنان صاحب حق رأی شدند و یا سیاهان از نظر قانونی به عنوان شهروند و دارای حق رأی شناخته شدند، جامعه همچنان به تبعیض و روابط نابرابر ادامه داد. تغییر فرهنگ جامعه بر خلاف تغییر قوانین یک شبه امکان پذیر نبود. اما در ایران عقب بودن فرهنگی جامعه ایران از قوانین اصلاحی و ریشه دار بودن زن ستیزی در فرهنگ پدر سالار جامعه، اسباب سیاستی موثر را برای ابراز مخالفت در دست رهبری مذهبی قرار می داد. خمینی از اولین سخنرانی ها و اعلامیه های خود در سال 1341 مخالفت با حقوق زن را یکی از سرلوحه های خود قرار داد. در این دوره به ندرت به سخنرانی و یا نوشته ای بر می خوریم که این عنصر را بر جسته نساخته باشد. نگاهی نزدیک به گفتمان ضد زن خمینی عناصر فرهنگی آنرا به آسانی نشان می دهد.
From 1962, the voices of the religious establishment( clergies and Ayatollahs) against the Shah's regime had changed and the fundemantal differences with the regime were palpable. The leadership of the Islamic movement was out of control of Ayatollah Kashani and now the new leader and standard-bearer against the Shah's regime was putting his finger on one the most sensetive cultural issues (women issues) and was exploiting it politically and for propaganda purposes. Khomeini with acuemen had discovered that he can exploit and frame his opposition to the Shah's regime in terms of opposing the womens emancipation issues which presented the Iranians society with a deep relgious dichotomy. He was right. Twenty plus some years had passed since the emancipation of women in (1936) and the social and cultural status of Iran has gone under fundamental transformations. Iranian Women in 1962 had entered the job market in all different areas and facet of the society. And equality and other equal rights for women such as right to vote, divorece and other equal legal rights were topics of everyday discussion in the society. On this issue though the Iranian society was not united or consistent. From the beginning (1936), the removal of the veil was imposed on the society and although the laws had changed in favor of women, not many fundamental changes could be seen in the misogynistic culture of the society. This issue was not unusual and had no connection with the Shah's dictatorial regime. We can find similar phonemonon occuring in Western societies too.
In the US, after women were allowed to vote, or the African-Americans given the right to vote by law, the society continues its prejudices and discrimination against both women and African-Americans. Change in the culture of the society because of the changes in the laws of the society was not possible overnight. But in the backward society of Iran, the deeply rooted misogynistic culture in a patriarchal society provided the political and propaganda tool in the hands of religious leadership to be used against the shah's regime. Khomeini from the beginning in 1962 in all his lectures placed his objection against women's rights as his rubric. In this period, you will rarely find in Khomeini's lectures or writings that did not give prominenace to this element. Closely examining Khomeini's anti-women quotations and debates, easily shows these cultural elements.
از نگاه خمینی تلاش برای تساوی حقوق زن و مرد مخالفت با اسلام است. مردم نسبت به اسلام تعصب دارند و با تساوی حقوق مخالفند و بنابراین دولت هربار که با مخالفت مردم روبرو می شود ناچار عقب نشینی می کند. می گوید:
"در روزنامه ها با قلم درشت نوشتند که بانوان را حق دخالت در انتخابات داده اند لکن شیطنت بود. برای انعکاس نظر عامه مردم به آن موضوع بود که نظرشان به القا اسلام و القا قرآن درست نیافتد ... دیدید آقا قضیه، قضیه بانوان نیست. این یک امر کوچکی است. قضیه معارضه با اسلام است ... باز همان مسائل خبیثشان را از سر گرفتند. همان مطالبی را که ابطال کرده بودند دوباره از سر گرفتند. درباره «تساوی حقوق من جمیع الجهات»، تساوی حقوق من جمیع الجهات پایمال کردن چند حکم ضروری اسلام است. نفی کردن چند تا حکم صریح قرآن است. بعدش باز دیدند که مصادف شد با یک ناراحتی ها ... حاشا کردند ... در روزنامه ها به صراحت لهجه نوشتند که بردن بانوان به سربازی، تصویبش در دست تنظیم است، لکن بعد از این که دیدند خیلی فضاحت بار آمد، مردم ناراحت شدند ... گفتند اکاذیب است." (خمینی- 10/1/1341)
From Khomeini's point of view, efforts to reach equal rights for women was UN-ISLAMIC and showed one's objection against Islam. People in Iran are sensitive..."They have written in their newspapers with big headlines that "the women should participate in elections" was mischief and a lie. And they're reflecting public opinion...they did not succeed to null and void Quron and Islam. You see, it's not women's issue. This is war against Islam....Equal rights for women is synonymous with destroying the essential mandates of Islam...It's rendering explicit quoranic commands null and void...and when the newspaprs heard people's objection against allowing taking women to military...they said it was a lie and they denied it..."--Khomeini, 1962
نظام حاکم در مقابل مقاومت فرهنگی جامعه و ایستادگی بخشی از روحانیت مجبور به عقب نشینی های موقت می شود. خمینی از این عقب نشینی ها بعنوان پیروزی علما یاد می کند تا به جنبش خود روحیه بدهد:
The Shah's regime in 1962 faces cultural resistence of the society and oppositon of the part of the religious establishment and has to back off temoprarily from reforming the women's law and giving them more liberty. Khomeini in 1962, takes this as a victory for the clerical establishment and uses it to motivate and boost the morale of his constituents in this movement.
"بد شد امسال برای اینکه این مطالب واقع شد و خوب شد برای اینکه شما آقایان زنده کردید اسلام را، ایستادید،در مقابل ظلم ایستادید. اگر نایستاده بودید خدا می داند که حالا رفته بودند تا آن آخر. ایستادگی شما اسباب این شد که حاشا کردند مطالبشان را، گفتند: خیر، طلاق به دست مرد است. کی ماگفتیم؟ ... از این طرف می گویند، از آن طرف می گویند کی ما گفتیم طلاق به دست زن باشد؟ نخیر، طلاق به دست مرد است. از آن طرف می گویند نخیر کی ما راجع به ارث گفتیم؟ نخیر ارث هم همانطوری که خدا گفته است. از آن طرف هم می گویند کی ما گفتیم زنان بروند به نظام وظیفه؟ تو روزنامه هایتان است آقا." (10/1/1341)
He says, " It was bad this year that these issues happened but it was good that YOU SIRS, revived Islam, you resisted against iniquity. If you had not stood up this, God knows what would have happened..You caused them to deny the fact that they were going to allow divorce be in the hands of women? NO, divorce is in the hand of men. Then they denied, that they were giving equal inheritance rights to women...they had to deny it but we said, it's in your newspapers."--Khomeini, 1962
خمینی مخالفت با تساوی حقوق زن و مرد را وظیفه شرعی خود می داند. عدم تساوی حقوق را نیز به طور مبهم و کلی بیان نمی کند. بطور مشخص با حق طلاق، ارث برابر، شرکت زنان در ادارات و نظام وظیفه دشمنی خاص دارد. به عبارت دیگر تساوی حقوق را در عرصه خانوادگی، اقتصادی و اجتماعی نمی پذیرد. زیرکی و مهارت سیاسی او در مساوی نشان دادن عدم تساوی حقوق و اسلام است و تکیه بر احساسات سنتی و «تعصب ناموسی» فرهنگ پدر سالار. سرلوحه پیام او به ملت ایران در سال 1341، اولین جمله های اعلامیه،چنین نوشته می شود:
Khomeini views objection to womens equal rights as his religious duty. He doesn't express lack of equal rights in abstract terms. He is specific. He has a special anamosity towards divorce rights, equal inheritance rights, and participation of women in the job market and military.
In other words, he doesn't accept equal rights for women in the family, economic, and societal arena. His cleverness and his political skillfullness lie in making the women's rights issues synonymous with blasphemy and a spiritual war against Islam and emphasizing and capitalizing on traditional sensibilities and dogmatic honor issues and cultural patriarchy. In 1962, his message to the Nation of Iran starts with this sentence:
"انا لله و انا الیه راجعون. دستگاه حاکمه ایران به احکام مقدسه اسلام تجاوز کرد و به احکام مسلمه قرآن قصد تجاوز دارد. نوامیس مسلمین در شرف هتک است و دستگاه جابره با تصویب نامه های خلاف شرع و قانون اساسی می خواهد زنهای عفیف را ننگین و ملت ایران را سرافکنده کند. دستگاه جابره در نظر دارد تساوی حقوق زن و مرد را تصویب و اجرا کند. یعنی احکام ضروری اسلام و قرآن کریم را زیر پا بگذارد. یعنی دخترهای 18 ساله را به نظام اجباری ببرد و به سربازخانه ها بکشد. یعنی با زور سرنیزه دخترهای جوان عفیف مسلمان را به مراکز فحشا ببرد." (1341)
Some arabic verse that I can't translate...."The Shah's regime has raped the holy Islamic mandates and decrees and it has also every intention of raping Islam itself. Islamic laws are going to be defamed and dragged through the mud. And the regime with ratifying legislations that are against Islam and the constitution wants to make the Pure and innocent Iranian women into disgraceful and shameful women and dishonor our nation. The regime is contemplating ratifying and implementing equal rights for women and men. This means, that essential mandates of Islam and holy Quron are going to be trampled on. It means, that they can conscript 18 year old women and make our young pure moslem women in to centers of prostitutions."--Khomeini, 1962
تا پایان سال 1341 (اسفند ماه) دیگر مراجع تقلید و آیات عظام حوزه علمیه قم با او هم سخن شدند و اعلامیه ای مشترک خطاب به دولت در مخالفت با حقوق زن نوشتند. از جمله آیت الله شریعتمداری و مرتضی حائری نیز آنرا امضاء کردند. این اعلامیه استدلال می کند که از نظر تاریخی زنان حق شرکت در انتخابات را نداشته اند و شرکت آنها مخالف قانون اساسی و نیز مخالف شرع و اسلام است. با صراحت می گویند: "تصویبنامه اخیر دولت راجع به شرکت نسوان در انتخابات از نظر شرع بی اعتبار و از نظر قانون اساسی لغو است." و نیز تذکر می دهند که "دخالت زنان در انتخابات یا اعطای حق زنها یا وارد نمودن نیمی از جمعیت ایران در جامعه ... جز بدبختی و فساد و فحشا چیز دیگری همراه ندارد."
At the end of Iranian year of 1962 (March), other religious clergies and ayatollahs of Quom agreed with Khomeini and send their objection against women's rights in a joint statement addressing the government of the Shah. Ayatollah Shariatmadari and Morteza Haeri also signed this statement. This statement argues that from historical perspective women have never had the right to participate in elections and their participation is against the constitution and agains the Islamic Sharia. It explicitly states: "the recent ratified legislation of the government about participation of women in election from the Sharia perspective is invalid and constitutionally null. And it also warns that participation of women in election or giving them their rights or entering half of the women population in the society as workers is nothing would carry nothing but misery, prostitution, preversion and decay.
خمینی فرهنگ زن ستیزی ایران را دستمایه جنبش سیاسی خود در مخالفت با نظام حاکم قرار داد و در این راه در جلب حمایت طبقات سنتی جامعه موفق بود. از شهرستانها موج نامه و تلگراف های حمایتی خرده مالکان و بازاریان آغاز شد. در جواب به تلگراف اصناف همدان نوشت:
Khomeini exploited this misogynistic culture in his political movement to oppose the Shah's regime. And in this endeavor he attracted the support of traditional/religious segment of the society. From provinces he received waves of letters and telegrams expressing semi-feudal and the merchants. In his reply to their telegram he wrote:
"کراراً در نطقهای مبتذلشان تصریح به تساوی حقوق زن و مرد در تمام جهات سیاسی و اجتماعی کرده اند که لازمه اش تغییر احکامی از قرآن مجید است و چون با عکس العملی از طرف مسلمین مواجه شدند، مزورانه انکار نمودند و عذر بدتر از گناه خواسته اند ... دخترها را به سپاه دانش دعوت یا تشویق می کنند و خودشان تصریح می کنند که باید قبلاً به سربازی بروند و چون مواجه با نفرت عمومی می شوند به انکار بر می خیزند ... دستگاه جبار گمان کرده با زمزمه تساوی حقوق می تواند راهی برای پیشرفت مقاصد شوم خود که آن ضربه نهایی به اسلام است باز کند ... " (12/2/1342)
" In their abominable speeches they have stipulattion for equal rights for men and women in all political and societal aspects that require changing the Quronic Laws and because they have been confronted with moslems' resistance, deceitfuly, they have denied it...They've invited and encouraged women to join Litearcy Corps (or troops) and stipulations are that before that they have to be drafted and because they are faced with hatred of the public, they denied it. The tyrannical regime thinks that they can proceed with these women rights issues and achieve their ominous goals of ultimate destruction of Islam."--Khomeini 1962
خمینی اما برای کارزاری (کمپین) که علیه تساوی حقوق زنان با مردان براه انداخته بود به مشارکت فعال همه وعاظ و گویندگان دینی احتیاج داشت. همه جا مراکز مذهبی می بایست تبدیل به تریبونی برای ابراز مخالفت با تساوی حقوق زن و مرد می شد. در همان سال در پیامی خطاب به وعاظ نوشت:
"از تساوی حقوق اظهار تنفر کنید و از دخالت زنها در اجتماع که مستلزم مفاسد بیشمار است، ابراز انزجار و دین خدا را یاری کنید و بدانید "ان تنصر و الله ینصرکم و یثبت اقدامکم."
(28/2/42)
But Khomeini in his campaign against equality of men and women needed other clergies and religious leaders. He said every religious center must be converted to a platform for expressing our objections against equal rights for men and women. In the same year, he wrote to Islamic leaders and clergies to "express your hatred toward equal rights for women, express your disdain for participation of women in Iran that will essentially lead to inumerable perversions, Help the Religon of God and know that....(something in Arabic)
از پانزدهم پانزدهم خرداد 1342 تا سیزدهم آبان 1342 که به ترکیه تبعید شد، تکیه اصلی بیانیه ها و سخنرانی های خمینی بر دشمنی با تساوی حقوق است. اما در آخرین ماههای قبل از تبعید کم کم تم اصلی جای خود را به حمله به آمریکا و اسرائیل می دهد. با لایحه کاپیتولاسیون، خمینی کارزاری تازه می یابد. از سوی دیگر با فراست دریافته که مسئله حقوق زنان رفته رفته در جامعه ایران جا باز کرده است. در این دوران اشاره به مبارزه با تساوی حقوق را ادامه می دهد اما آن را بیشتر در بحث های جانبی و بصورت «کاری از کار گذشته» مطرح می کند:
From the June of that year, until sometimes in October, Khomeini was sent to exile in Turkey. The main emphasis of Khomeini's speeches and declrations is his animosity toward equal rights for women. But in the last months of before his exile, they gradually the main theme is replaced with attacking the US and Israel. With the enactment of Capitalization bill, Khomeini finds a new battle. On the other hand with shrewdness, he understands that the women rights issue in the Iranian society has opened up and people are more receptive. At this period, he continues to fight against equal rights for women but mostly expresses it in the periphery and as a fait-accompli that he can no longer do anything about.
"هیئت حاکمه به جای اینکه برای اقتصاد ایران، برای جلوگیری از ورشکستگی های بازرگانان محترم، ... فکری بکند، به کارهای مخرب مثل آنچه گفته شد [می پردازد] از قبیل استخدام زن برای دبیرستانهای پسرانه و مرد برای دبیرستانهای دخترانه که فساد آن بر همه روشن و اصرار به آنکه زنها در دستگاههای دولتی وارد شوند که فساد و بیهوده بودنش بر همه واضح است. " (4/8/1342
The government instead of thinking about Iran's economy and preventing honorable businessmen from going bankrupt...have decided to conduct destuctive policies such as employing women for boys' highschools and employing men for womens' highschools, which is clear to evryone how if women enter into states institutions will cause corruption and perversion.
جنبش سیاسی خمینی در آستانه تبعید او به ترکیه ریشه دار شده بود. بازرگانان محترم از صرف سرمایه و کمک مالی دریغ نکرده بودند. تبلیغات وعاظ او را به عنوان رهبر بلامنازع مذهب سیاسی مطرح کرده بود. در چنین حالی او نوک پیکان حمله را متوجه آمریکا، اسرائیل، یهودیان و بهاییان کرد و سالها به انتظار نشست تا با کسب قدرت سیاسی دوباره به سراغ زنان ایران بیاید.
Khomeini's political movement before departing to exile had taken roots. The Merchants gave him financial support and other clergies propagandists called him the undefeatable Leader of political Islam. Under these conditions, Khomeini had begun to shift and direct his attacks on the US, Israel, the jews and the Bahai. He waited for many years to gain the political power and go back to the fight against women.
امروز هم «جمهوری اسلامی» در دشمنی با زنان و اصرار بر عدم تساوی حقوق تنها ادامه دهندۀ خواسته و نیت بنیانگذار خویش است که اندرین صندوق جز لعنت نبود. یکی از پایه های اصلی نهضت خمینی ستیزه با حقوق زنان بود و این عنصر، ستون اصلی جمهوری اسلامی نیز هست. جمهوری برادران بر پایه تبعیض ایستاده است و بر این پایه به حیات خود ادامه می دهد.
Still, to this day, the Islamic Republic in his animosity toward women and their fights for equal rights, only perpetuates and promotes the desires and intentions of its founder, Khomeini, which inside this chest there is nothing but curse and anathema. One the cornerstone of Khomeini's movement was "war on women's rights" and this element, is the main foundation and a key pillar of the Islamic Republic. The Republic of these brothers stands and its existence depends upon prejudice and gender apartheid and will continue to survive on this very basis.
End Translation--
Today, Khomeini's Islamic Republic can boast about his Jihadists and whores and highest rate of opiate addicts in the world with one out of seven living on $1 a day. (see my archived posts)
(Persian Link via Sheema)
ABF, for the promotion of human rights and democracy in Iran
5 comments:
Prostitution is one of the more disturbing aspects of mullah-ruled Iran; mostly it is forced. mollaharo baayad az cheezeshoon aaveezoon kard! shaayad ham behtar baashe ageh beboran! But, u know, Prostitution is very prevalent in the ME followed by South East Asia.
So Khomeini has a problem with women? Hmm. As Freud might have said, maybe he had a problem with his mommy or maybe his wee wee was so very small? One can only guess and laugh.
What a disgusting man. Jesus always cared about the women. He even preached about how to treat women with respect and dignity. If the koran includes the Bible, then he is the one who corrupted Islam!
Great post. :)
Roesemary: He is truly an evil individual. I do believe he was the anti-Christ.
Thank you for translating my article. With your permission, I will send it to some English websites from both of us!
warmest regards
Ramin
Dear Ramin: Thank you for writing that insightful article. Not a problem. Look forward to translating more of your work. Thank you for visiting my blog.
Post a Comment